Dysfunkcje infrastruktury technicznej są najczęściej związane z brakiem lub niewłaściwym serwisem i nadzorem urządzeń i systemów. Można do nich zaliczyć:
i) złe parametry zasilania lub brak zasilania podstawowego wraz z odstawieniem zasilania rezerwowego;
ii) przekroczenie wartości parametrów środowiska lub zbyt szybki przyrost gradientu parametru fizycznego grożący dysfunkcją lub odstawieniem pomieszczeń z przeznaczeniem na cele specjalne;
iii) zalanie lub zapylenie lub zadymienie;
iv) zakłócenia pracy urządzeń oraz dysfunkcje mogące wystąpić w trakcie dokonywania przełączeń z układów podstawowych na układy rezerwowe;
v) awarie urządzeń lub systemów będące następstwem zaniechań lub zaniedbań obsługi lub serwisu,
Ryzyka utraty „Funkcjonalności Infrastruktury Technicznej” są najczęściej konsekwencją jednego lub wielu czynników w sposób bezpośredni związanych z błędami ludzkimi.
Najczęściej popełniane błędy są następstwem:
- braku właściwego serwisu lub nadzoru urządzeń i systemów,
- niewłaściwego przygotowania lub rutyny wynikającej z braku doświadczenia pracowników odpowiedzialnych za utrzymania ruchu;
- zbyt małej obsady załogi wymaganej dla właściwego zapewnienia utrzymania ruchu,
- braku właściwych lub nie przestrzegania obowiązujących procedur eksploatacyjnych, serwisowych lub awaryjnych, co świadczy o braku profesjonalizmu obsady i krótkowzroczności właściciela;
- nie wykonywania terminowych czynności serwisowych urządzeń i systemów, co jest związane prowadzeniem niewłaściwej polityki eksploatacyjnej lub barkiem nadzoru ze strony właściciela;
- brakiem profesjonalnych szkoleń i re-certyfikacji służb technicznych jako następstwo cięcia kosztów w obszarach, które powinny pozostawać pod specjalnym nadzorem;
- braku wyobraźni właściciela, szczególnie w odniesieniu do konsekwencji zaniechań, zaniedbań, braku nadzoru pracy służb technicznych oraz niewłaściwego budżetowania serwisu i nadzoru ruchu.
- braku dostępu w wymaganym czasie do właściwych części zamiennych lub odpowiedniego wsparcia przez serwis zewnętrzny urządzeń.
Zapewnienie właściwego poziomu „Funkcjonalności” na etapie eksploatacji jest następstwem wdrożonej polityki utrzymania ruch oraz rezultatem pracy szeregu służb.
Co ważniejsze, przeważająca większość kosztów całkowitych ponoszonych na instalacje i budynki w cyklu ich życia, jest generowana po stronie operacyjnej, od momentu przekazania inwestycji do ruchu, w związku z tym, większość potencjalnych strat (lub możliwych oszczędności) jest generowana po stronie operacyjnej. Straty lub oszczędności są ściśle związana z podejściem Właściciela do profesjonalnego utrzymania ruchu i serwisu. Najczęściej jednak, wysoki poziom automatyzacji stwarza pokusę redukcji kosztów operacyjnych generowanych przez służby utrzymania ruchu, co w większości przypadków stoi w sprzeczności z polityką właściwej eksploatacji krytycznej infrastruktury technicznej.
