Dysfunkcje infrastruktury technicznej są najczęściej związane niewłaściwym nadzorem lub serwisem urządzeń i systemów.

Można do nich zaliczyć: 

• złe parametry zasilania lub brak zasilania podstawowego wraz z odstawieniem zasilania rezerwowego;

• przekroczenie wartości  parametrów środowiska lub zbyt szybki przyrost gradientu parametru fizycznego grożący dysfunkcją lub odstawieniem pomieszczeń z przeznaczeniem na cele specjalne;

• zalanie lub zapylenie lub zadymienie; 

• zakłócenia pracy urządzeń oraz dysfunkcje mogące wystąpić w trakcie dokonywania przełączeń z układów podstawowych na układy rezerwowe;

• awarie urządzeń lub systemów będące następstwem zaniechań lub zaniedbań obsługi lub serwisu,

Ryzyka utraty „Funkcjonalności Infrastruktury Technicznej”

są najczęściej konsekwencją jednego lub wielu czynników w sposób bezpośredni związanych z błędami ludzkimi i świadczących o:

1. częściowym lub całkowitym braku właściwego serwisu lub nadzoru urządzeń i systemów,

2. właściwym przygotowaniu lub rutynie wynikającej z braku doświadczenia pracowników odpowiedzialnych za utrzymania ruchu;

3. zbyt małej obsadzie dla właściwego zapewnienia utrzymania ruchu, szczególnie w pomieszczeniach lub budynkach z przeznaczeniem specjalnym;

4. braku właściwych lub nie przestrzegania obowiązujących procedur eksploatacyjnych, serwisowych lub awaryjnych, co świadczy o braku profesjonalizmu obsady i krótkowzroczności właściciela;

5. nie wykonywaniu terminowych czynności serwisowych urządzeń i systemów, co świadczy o braku właściwej polityki eksploatacyjnej służb utrzymania ruchu i barku nadzoru ze strony właściciela;

6. braku profesjonalnych szkoleń i re-certyfikacji służb technicznych co świadczyć może o cięciu kosztów w obszarach, które powinny pozostawać pod specjalnym nadzorem;

7. braku wyobraźni zamawiającego, szczególnie w odniesieniu do konsekwencji zaniechań, zaniedbań, braku nadzoru pracy służb technicznych lub serwisowych oraz niewłaściwym budżetowaniu serwisu i nadzoru ruchu.

8. braku elementarnego dostępu w wymaganym czasie do właściwych części zamiennych i  wsparcia serwisu urządzeń i systemów.

Zapewnienie właściwego poziomu „Funkcjonalności”  na etapie eksploatacji jest następstwem wdrożonej polityki utrzymania ruch oraz serwisu oraz rezultatem pracy szeregu służb a nie zastosowanych rozwiązań technicznych, które często przez niewłaściwy nadzór eksploatacji, powodują występowanie dodatkowych problemów i zwiększone koszty operacyjne.

Przeważająca większość kosztów całkowitych ponoszonych na instalacje i budynki w cyklu ich życia, jest generowana po stronie operacyjnej, od momentu przekazania inwestycji do ruchu a nie w trakcie budowy. W związku z tym, większość potencjalnych strat (lub możliwych oszczędności) jest generowana po stronie operacyjnej i jest ściśle związana z profesjonalnym podejściem Właściciela do utrzymania ruchu i serwisu.

Wysoki poziom automatyzacji stwarza pokusę jednoczesnej redukcji kosztów operacyjnych generowanych przez służby utrzymania ruchu, co w większości przypadków stoi w sprzeczności z polityką właściwej eksploatacji budynków i instalacji, szczególnie w odniesieniu do zastosowań specjalnych.