Nigdy nie mamy 100% pewności, że nie dojdzie do zdarzenia powodującego odstawienie dostępu do usługi świadczonej przez Infrastrukturę Krytyczną. Przyczyn incydentów mogą być dziesiątki, a jedną z najczęstszych jest człowiek. Promowana na niniejszym portalu IDEA zapewnienia funkcjonalności infrastruktury technicznej o znaczeniu krytycznym polega na zminimalizowaniu tego ryzyka. Warto ocenić możliwe koszty wynikające z braku ciągłość dostępu do usług infrastruktury krytycznej na wypadek wystąpienia niespodziewanej sytuacji kryzysowej rozpatrywanych w kontekście kosztów ponoszonych na przygotowanie infrastruktury technicznej o znaczeniu krytycznym oraz przygotowanie organizacyjno merytoryczne służb utrzymania ruchu tej infrastruktury.
Należy przeprowadzić kalkulację ryzyk związanych z zatrzymaniem dostępu do usług zanim jeszcze do niej dojdzie. Podstawą jest założenie, że w każdej chwili może dojść do awarii, o trudnym do oszacowania zasięgu, co w konsekwencji wpłynie na działanie całości lub części dostępu do usług świadczonych przez Infrastrukturę Krytyczną.

Model kosztu awarii skład się 11 grup kosztowych, które można zidentyfikować w pełnym (lub częściowym) udziale w trakcie wystąpienia i usuwania zdarzenia mającego charakter awarii:
• 9 podstawowych kategorii kosztowych jest związanych bezpośrednio i pośrednio z reakcją na brak dostępu do usługi świadczonej przez infrastrukturę krytyczną,
• 2 kategorie kosztów są związane z utraconymi korzyściami, a więc , reprezentujące koszty niezwiązane bezpośrednio z usuwaniem awarii

Koszty pośrednie i bezpośrednie:
• Koszt wykrycia - działania związane z początkowym wykryciem i badaniem całkowitej lub częściowej przerwy w działaniu.
• Koszt ograniczenia - działania i koszty, które pozwalają zapobiec rozprzestrzenianiu się awarii.
• Koszt naprawy - działania i koszty, które odnoszą się do przywrócenia głównych systemów do stanu gotowości.
• Koszty „ex-post” reakcji – wszystkie koszty nadzwyczajne, powstałe po wystąpieniu i usunięciu awarii.
• Koszt sprzętu - koszt wyposażenia nowych zakupów i remontów uszkodzonego sprzętu.
• Koszty personelu - stracony czas personelu świadczącego bezpośrednio usługę biznesową, do której ustał dostęp w wyniku awarii i związane z nim wydatki.
• Koszty utraty produktywności użytkownika końcowego - stracony czas Użytkownika Końcowego i związane z tym koszty.
• Koszt zleceniobiorców - koszt wykonawców, konsultantów, biegłych i innych specjalistów, zaangażowanych w celu wyjścia z nieplanowanych przestojów.

Koszty utraconych korzyści:
• Koszt utraconych przychodów - całkowita utrata potencjalnych i rzeczywistych przychodów (wynikających z umów) z powodu niezdolności do uzyskania dostępu do usług w okresie trwania awarii.
• Koszt przerwania działalności (konsekwencje przerwy) - łączna strata gospodarcza z tytułu przerwy w działaniu, wliczając w to: utratę reputacji, rezygnację klientów, utratę szans biznesowych itp.

Przytoczone poniżej dane pochodzą ze źródeł:

1. Ponemon Institute - instytucja, która prowadzi niezależne badania dotyczące prywatności, ochrony danych i polityki bezpieczeństwa informacji. Ponemon Institute jest organizacją macierzystą Amerykańskiej Rady Odpowiedzialnego Zarządzania Informacją (RIM).

2. Emerson Network Power - spółka z grupy Emerson zajmująca się infrastrukturą techniczną o znaczeniu krytycznym w serwerowniach, sieciach łączności, opiece zdrowotnej i obiektach o znaczeniu krytycznym. Firma dostarcza oprogramowanie, sprzęt i usługi, które zwiększają dostępność, potencjał i wydajność przedsiębiorstw.
Dane pochodzą z ankiet przeprowadzonych w latach 2010-2013 i dotyczą 41 obiektów o wielkości minimalnej powyżej 230 m2 na terenie USA, w których wystąpiła minimum 1 awaria w ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie. Dane można pobrać z poniższego linku.

W kontekście tych kosztów, warto zauważyć, że:

1. koszty bezpośrednie awarii to tylko 38% kosztów całkowitych,
2. średni koszt minuty przestoju to $5600,
3. przy średnim czasie trwania 90 minut, awaria powoduje koszty na poziomie $500 000,
4. najdroższe awarie dotykają sektor telekomunikacyjny i bankowy (około $1 000 000)
5. najmniej kosztowne awarie dotykają sektor hotelarstwo i turystykę (około $85 000),
6. porównując ogólne koszty badanych incydentów infrastruktury krytyczne według topologii TIER 3 i TIER 4, można zauważyć, że przy różnuicy w braku dostępności pomiędzy TIER 3 i TIER 4 wynoszącej około 72 minuty, koszty całkowite awarii mogą być niższe o około $403 000 rocznie.
7. najczęstszy powód awarii to usterki UPS i błędy niestandardowe (związane z codzienną obsługą),
8. paradoksalnie, do najrzadszych przyczyn należą awarie sprzętu IT,
9. mimo, że sprzęt IT ulega awariom najrzadziej, jego łączne średnie koszty są najwyższe!
10. błąd ludzki lub niestandardowy, mimo, że niemal najczęstszy, sumarycznie powoduje najniższe koszty awarii.

Dysfunkcje infrastruktury technicznej są najczęściej związane niewłaściwym nadzorem lub serwisem urządzeń i systemów.

Można do nich zaliczyć: 

• złe parametry zasilania lub brak zasilania podstawowego wraz z odstawieniem zasilania rezerwowego;

• przekroczenie wartości  parametrów środowiska lub zbyt szybki przyrost gradientu parametru fizycznego grożący dysfunkcją lub odstawieniem pomieszczeń z przeznaczeniem na cele specjalne;

• zalanie lub zapylenie lub zadymienie; 

• zakłócenia pracy urządzeń oraz dysfunkcje mogące wystąpić w trakcie dokonywania przełączeń z układów podstawowych na układy rezerwowe;

• awarie urządzeń lub systemów będące następstwem zaniechań lub zaniedbań obsługi lub serwisu,

Czytaj więcej...

Dysfunkcje infrastruktury technicznej są najczęściej związane z brakiem lub niewłaściwym serwisem i nadzorem urządzeń i systemów. Można do nich zaliczyć:

i) złe parametry zasilania lub brak zasilania podstawowego wraz z odstawieniem zasilania rezerwowego;
ii) przekroczenie wartości parametrów środowiska lub zbyt szybki przyrost gradientu parametru fizycznego grożący dysfunkcją lub odstawieniem pomieszczeń z przeznaczeniem na cele specjalne;
iii) zalanie lub zapylenie lub zadymienie;
iv) zakłócenia pracy urządzeń oraz dysfunkcje mogące wystąpić w trakcie dokonywania przełączeń z układów podstawowych na układy rezerwowe;
v) awarie urządzeń lub systemów będące następstwem zaniechań lub zaniedbań obsługi lub serwisu,
Ryzyka utraty „Funkcjonalności Infrastruktury Technicznej” są najczęściej konsekwencją jednego lub wielu czynników w sposób bezpośredni związanych z błędami ludzkimi.

Najczęściej popełniane błędy są następstwem:

1. braku właściwego serwisu lub nadzoru urządzeń i systemów,
2. niewłaściwego przygotowania lub rutyny wynikającej z braku doświadczenia pracowników odpowiedzialnych za utrzymania ruchu;
3. zbyt małej obsady załogi wymaganej dla właściwego zapewnienia utrzymania ruchu,
4. braku właściwych lub nie przestrzegania obowiązujących procedur eksploatacyjnych, serwisowych lub awaryjnych, co świadczy o braku profesjonalizmu obsady i krótkowzroczności właściciela;
5. nie wykonywania terminowych czynności serwisowych urządzeń i systemów, co jest związane prowadzeniem niewłaściwej polityki eksploatacyjnej lub barkiem nadzoru ze strony właściciela;
6. brakiem profesjonalnych szkoleń i re-certyfikacji służb technicznych jako następstwo cięcia kosztów w obszarach, które powinny pozostawać pod specjalnym nadzorem;
7. braku wyobraźni właściciela, szczególnie w odniesieniu do konsekwencji zaniechań, zaniedbań, braku nadzoru pracy służb technicznych oraz niewłaściwego budżetowania serwisu i nadzoru ruchu.
8. braku dostępu w wymaganym czasie do właściwych części zamiennych lub odpowiedniego wsparcia przez serwis zewnętrzny urządzeń.

Zapewnienie właściwego poziomu „Funkcjonalności” na etapie eksploatacji jest następstwem wdrożonej polityki utrzymania ruch oraz rezultatem pracy szeregu służb.
Co ważniejsze, przeważająca większość kosztów całkowitych ponoszonych na instalacje i budynki w cyklu ich życia, jest generowana po stronie operacyjnej, od momentu przekazania inwestycji do ruchu, w związku z tym, większość potencjalnych strat (lub możliwych oszczędności) jest generowana po stronie operacyjnej. Straty lub oszczędności są ściśle związana z podejściem Właściciela do profesjonalnego utrzymania ruchu i serwisu. Najczęściej jednak, wysoki poziom automatyzacji stwarza pokusę redukcji kosztów operacyjnych generowanych przez służby utrzymania ruchu, co w większości przypadków stoi w sprzeczności z polityką właściwej eksploatacji krytycznej infrastruktury technicznej.